NEDEN YAZIYORUZ İnsanlar neden yazma ihtiyacı hisseder. Aslında herkes için ucu açık bir sorudur. Kendim için yazma isteğim kelimelerin gücüne inanmamdan, sözlerin uçucu ama yazıların kalıcı olmasından ileri geliyor. Okurların seçtiği yazarlar bir analiz yöntemidir. Kendilerini okudukları kitaplarda çok iyi analiz edebilirler. Tanımlayamadığı kişiliğini okuduğu kitaplar sayesinde bulabilir. Bence insan oğlunun yapabildiği en güzel eylemdir yazmak.. Yazarak mesafeleri yok edebiliyoruz. Yazarak sevgiyi sonsuzlaştırıyoruz. Yazarak ölümsüz oluyoruz.. Yazmak ve okumak birbirini hiç görmemiş tanışmamış insanları bir araya getiren müthiş bir grup. Aynı kitabı okuyan her bir birey kendi payına düşen cümleleri alır, bir sürü harf ahenginin içinden. Farklı satırların altını çizerler sessiz ama derin bir sohbetle birlikte. Okuyucu okudukları arasında kendini bulduğu zaman yazmak isteyecektir. Bu yazılar mutlaka uzun ve derin konular olmak zorunda değil bazen tek bir satır ile bütün harfler kişiyi anlatmaya yetebilir. Okumak; çoğu cümleyi sanki okuyana hitap eder yazar da benim gibi düşünmüş hissetmiş dedirtir. Düşünceler yazarla bir ama hisleri yazarak anlatma herkes için bambaşka uçsuz bucaksız bir eylem. Öyle kitaplar vardır ki sana armağan edilmek için sana yoldaş arkadaş olmak için yazılmış gibi hissedersin. İnsanlar çoğunlukla kalabalığın içinde yalnızdır. Yanı başındaki kişi bile onu anlamaz. Sen gider hiç tanımadığın yüzünü bilmediğin yolda yanında geçse görmeyeceğin bir yazarın kitaplarıyla dertleşmek istersin. Sessiz ve huzurlu bir sohbet... Bu karşılıksız dostluğa, çocuk yaşta sahip olmayı öğretmeliyiz çocuklarımıza...