Uzaktan eğitime bir de  yakından bakalım dedim . Pandemi döneminin başlamasıyla hayatımızın her yönü değişmeye, kısıtlanmaya ve zorlaşmaya başladı. Eğitim de bundan fazlasıyla nasiplendi. Ancak şunu söylemek gerekirse, gerekli sorumluluklar bilinirse eğitimin her türlü alınabileceği kanısındayım. Uzaklık neye göre uzaklık!? .. Eski  dönemlere baktığımızda büyük bilim insanlarının mektuplaşma ile eğitim aldıklarını görüyoruz. Bu da bize eğitimde uzaklığın bir engel olmadığını gösteriyor. Peki eğitim neydi? Uzağını, yakınını, alternatif eğitimleri konuşuyoruz ama, biz asıl kavramımız olan eğitimi ne denli biliyoruz? Eğitimde bir kavramı diğerinin alternatifi görmek bize hata yaptırabilir. Gerçek olan şudur ki, eğitim ile ilgili söylemlerde tek bir doğrunun olmadığıdır. Genel geçer ortak bir doğru varsa, o da eğitimin bireyi merkeze alan ve her şeyden öte değer odaklı bir kavram olmasıdır. Bu doğrultuda eğitim kavramına ilişkin meselelerde çok yönlü değerlendirmeler yapmak daha yerinde olur. Nitekim eğitime yön vermede tek tipçi ve basmakalıp bir anlayıştan uzak, farklılıklardan ve çeşitliliklerden beslenilen bir yaklaşıma ihtiyacımız vardır. Buradaki öncül koşul elbette eğitimin özünü unutmamaktır. Peki, nedir bu? Eğitimin özü, bireyin insanileştirilmesidir. Hatta eğitim tam da budur aslında… Birey insan olduğunu anladığında, insanca yaşamayı ve özgür düşünmeyi öğrenir. Bu noktada saygılı olmayı ve sevgiyle yaklaşmayı benimser. Hak yememeyi, hoşgörülü olmayı yaşam biçimi haline getirir. Barıştan, dayanışmadan yana olur. İyilik yapar, güzel düşünür. Kendini keşfettikçe daha üretken olur.  Şimdi size soruyorum biz bu değerleri ne kadar yaşattık? Sabah akşam test kitaplarından başlarını kaldırmayan çocuklar, aile yemeklerinde bulunmayan, gece yarılarına kadar eğitim merkezlerinde kalan, düzensiz beslenen o gençler. Ben öğrencileri düşünmeye, sevmeye, değerlerini unutmaya yönelik çalışmalar üzerinde konuşulması gerektiğini düşünüyorum. Evet uzaktan eğitim en çok benim ve benim gibi öğretmenlerin canını acıtıyordur buna eminim. Göz teması kuramamak, öğrencinin ruh halini hissedememek, , deneyler yaparak eğlenerek ders işleyememek gerçekten çok zor ve sıkıcı bir durum. Nasıl ki bir çiçeği uzaktan sulayıp yetiştiremezseniz eğitim de uzaktan o denli zordur. Ancak bunun yanında yine her zaman olduğu gibi İnsanlar sürekli bir eleştiri modundalar. Eleştirmek elbette güzel bir durum, düşünmeye, geliştirmeye iter ancak eleştiri yapmadan önce güncel durum içerisinde üzerimize düşen ve artan sorumluluklarımızı değerlendirmemiz gerekmez mi? Eğitimde eşitsizlik sadece uzaktan eğitimle karşımıza çıkmıyor ki . Bizim yolu olmayan, ısıtıcısı olmayan köy okullarımız her zaman vardı. Evet herkesin evinde İnternet yok bilgisayar yok şuan da bu problemler de çözüme ulaştırılmaya çalışıyor. Yersiz eleştiri yerine bizim üzerimize düşen ne onları öğrenmemiz daha doğru bir davranış olacaktır. Çocuklarımızın gerekli disiplinini sağlamalarında onlara yardımcı olmalı dersleri zamanında izlemelerini sağlamalıyız. Bunu yaparken çocuk üzerinde evde aşırı baskıdan kaçınmalı ve öğretmen otoritesini ebeveyn olarak uygulamamalıyız. Bunlar benim naçizane fikrim. Dünyanın neresinde olursak olalım bir çeşit dengesizlikler ve eşitsizlikler mutlaka olacaktır. Önemli olan zor zamanlarda elimizde olan şeyler ile en iyi şekilde yetinmeyi öğrenebilmektir. Biz istersek uzakları yakın, zorları kolay edebiliriz. Eğitimde uzakları yakınlaştırmak dileğiyle...