Peygamberimiz, "Yanı başındaki komşusu açken tok olarak geceleyen kişi (olgun) mü'min değildir” demiştir. Allah aşkına, kaçımız şu anda ‘Hangi komşumuz aç’ diye düşünüyoruz. Ya da kaçımız, ‘acaba evinde yakacak kömürü olmayan, bir ekmeğe muhtaç insanlar ne yapıyor’ diye kederleniyoruz. Maalesef, toplasan bir elin parmaklarını geçmez. Eskiden bir kuru ekmeğini dahi komşusuyla paylaşan insanlardık biz. Ne oldu bize? Nerede insanlar, nerde insanlık? Gün geçtikçe daha duyarsız bir toplum oluyoruz. Yanı başımızda adam öldürseler, ‘Banane’ deyip kafamızı çevirir olduk. Vicdanlarımız her geçen gün daha da köreliyor. Şu anda son model arabaları ile turlayan, sıcak kaloriferli villalarında kuş sütü eksik sofralarında yemek yiyen kaç kişi, evine ekmek götüremeyen ve yakacağı olmadığı için tir tir titreyenleri düşünüyor? Düşündükçe insanlığımızdan utanmaya başladık. Her şeyin bu dünyadan ibaret olmadığını unuttuk. Sevgili Peygamberimizin, ‘Sen yerdekilere merhamet etki Allah cc. Da sana merhamet etsin’ (Hadisi Şerif) buyurmuştur. Artık silkinmeliyiz. Sonu uçurum olan bu gidişata bir dur demeliyiz. Ocaklarında kazan kaynamayan, sobaları tütmeyen evlere yardım eli uzatmalıyız. Burada belediyelerimize daha büyük görevler düşüyor. Yardım yaparken, hak edene, daha fazla kişiye ulaşmalıyız. Gerçekten yardıma muhtaç insanlara prosedür zorlukları çıkarmamalıyız. Belediyelerde kraldan çok kralcı geçinen ve eş dost bağlantılı diye, siyasi düşüncesinden dolayı yardımlar yapılmamalı. Hak eden her kimse ona el uzatmalı. İnsana insan olduğu için yardım edilmeli. Yoksa vay halimize.