Annelik bir meslek olsa, dünyanın en zor mesleği olurdu. Kolay değildir anne olmak. Sadece dünyaya getirmekle anne olunmuyor. 9 ay 10 gün karnımda taşıdım, hayat verdim demekle de anne olunmuyor. Annelik öylesine kutsaldır ki, anneliğe layık olmak gerekir. Dünyanı yöneten insanları da, en büyük hırsızları da anneler dünyaya getirmiştir. Mesele, o çocuğu ülkesine, insanlığa en faydalı bir birey olarak yetiştirmektir. Annelik, dünyaya getirdiği masum, korumasız varlığı koruyup, sevgiyle, merhametle büyütmek, topluma yararlı bireyler kazandırmaktır. Koşulsuz şarttır sevmektir, gözlerine bakıp mutlu mu mutsuz mu diye anlamaktır. Bir evladın yaşı kaç olursa olsun ilk günkü gibi küçük masumdur anne için. Evladının gözündeki bir damla yaş için dünyayı yakmak ister. ‘Ona bir şey olmasın, ben öleyim’ diyebilmektir annelik. Bu yazıyı okumaya başlayınca, ‘Hangi anne evladına kıyar ki? Bütün anneler aynıdır dediğinizi duyar gibiyim. Maalesef öyle değil işte. Öyle olayları basında okuyoruz ki, tüylerimiz ürperiyor. Minicik daha konuşmayı yeni öğrenmiş bir meleğe öz annesi şiddet uygulamış. Sevgilisi ile rahat yaşayabilmek için öz evladını öldürmüş. Çok ağlıyor diye bebeğini duvardan duvara atmış. Böyle anneler de var maalesef. İşte benim lafım bu annelere. Televizyonlarda haberlerini izlerken, okurken, tüylerim ürperiyor. Gözyaşlarına boğuluyorum. Bunlar anne değil, olsa olsa canavar diyorum. Nasıl kıyılır sana o kadar muhtaç olan bir varlığa? 9 ay taşı ciğerinden kopup gelen o masum varlıga nasıl şiddet uygularsın? Yazık değil mi? Sen onu dışarıdaki kötülüklerden koruman gerekirken, evladını öldüresiye şiddete maruz nasıl bırakabilirsin? Kime nasıl inansın, nasıl güvensin en sevdiği insan hayatını karartırken ? En kötü şiddete maruz kalmışken nasıl güveneceksin? Eğer bakamayacaksan dünyaya neden getirdin? O masumlar bizi dünyaya getirin demiyorlar. Eğer getirmişsen, onlara bakmak zorundasın. Anneliğin de keşke bir okulu olsa. Evlenince kadınlar bu okula tabi tutulsa. Sınıfı geçenler anne olmaya hak kazansa. Çocukluğunda şiddete maruz kalan çocuklar, büyüdüklerinde kendilerine uygulanan şiddetin dozunu  yükselterek kendi çocuklarına ailelerine şiddet de bulunuyor. Buna bir dur demek lazım. Sözde değil icraatla gerçekten insanların yaralarına merhem olarak yardımcı olmak gerekiyor. Eğitim anneden başlar, anne ne kadar bilgili eğitimli, kendini bilirse,  çocuk da bir o kadar iyi yetişir. Burada kadınlara eğitim vererek tabi erkeği ezmeden aşağılamadan evlatlarına nasıl yararlı olur? Eksikleri neler, nerelerde yetersiz kalıyor sorunun çözümüne inmek lazım. Mutlu Anneler Mutlu Çocuklar Hiçbir Çocuk Şiddeti maruz kalmasın