8 Mart Dünya Kadınlar Gününde bir şiirimi paylaşmak istedim. Aslında hayat öyle dışardan görüldüğü gibi değil Kadınların gerçek yaşantısında neler çektiğini dizelerimde dile getirmek istedim.
SATILMIŞ KADINLAR
Basit ciklette dahi, reklamlarda araç o
Sanki bir meta gibi, hep satılmış kadınlar
Kolundan tutularak, gecenin yarısından
Sokağın ortasına, bak atılmış kadınlar.
“Saçı uzun aklı kıt”, her zaman böyle denmiş
Oysa o fendi ile, erkeğini hep yenmiş
Küçücük suç işlese, utanmış birden sinmiş
Adeta kelle gibi, hep ütülmüş kadınlar.
Mutlak bir itaate, o her zaman zorlanmış
Bazen gazaba gelmiş, içi yanmış korlanmış
Eşleri tarafından, gece gündüz horlanmış
Nerdeyse cariyeyle bir tutulmuş kadınlar.
Oysa kadın dediğin, bir erkeğin sılası
Çocuklarla birlikte, hem süsü hem cilası
Çoğu zaman yuvada, olmuş evin kölesi
Köyde, kırsal kesimde, hep itilmiş kadınlar.
Her çileye katlanmış, daima dişin sıkmış
Öyle anlar olmuş ki, yaşamaktan da bıkmış
Annelik yönü değil, dişilik öne çıkmış
Sadece bir renk için, o bakılmış kadınlar.
O hayatı boyunca, haram lokma yutmamış
Ne vakit ki söz verse, eşi sözün tutmamış
O daima kaybetmiş, hiçbir zaman utmamış
Kimle oyun oynasa, hep unutulmuş kadınlar.
Kocası tarafından, silah ile taranmış
Oysa onlar eşini, sevgiyle sararmış
Bir zamanlar öyle ki, kadında ruh aranmış
Sürüye koyun gibi, hep katılmış kadınlar.
Bağrına taş bağlamış, arşa çıkmış çilesi
Hayalleri suya düşmüş, hep boş kalmış filesi
Ayağın altı cennet, elleri öpülesi
Sevgiyle bakma varken, kaş çatılmış kadınlar.
Leyla şahin GEVREK (2012)
Yükleniyor ...
