Yedi dört şiddetinde depreme uğramışım
Felaketin yasında kendimi arıyorum.
Viran olmuş haneler sessizce ağlamışım
Enkazın ortasında kendimi arıyorum.
Yalancı bir mutluluk kollarımda gezilmiş
Sanki ayrılığımız önceden sezilmiş
Odalarda dolaştım hayallerim ezilmiş
Kahrımın ertesinde kendimi arıyorum.
Tükenmiş kavislerde ovalar yüce dağlar
Molozların altında hazana dönmüş bağlar
İnleyen ağaçlara bakan gözlerim ağlar
Parklarda kuş sesinde kendimi arıyorum.
Küsüyor bak bulutlar döküyor damlaları
Hüzün sarmış ruhumu yine geceler yarı
Sönüyor heyecanım yitirmiş baharı
Sonbaharın pusunda kendimi arıyorum.
Sanki kadermiş bize depreme olduk üye
Hiç düşündünüz mü siz bu bela niçin niye?
Bir ümitle ben beni belki bulurum diye
Cesetler arasında kendimi arıyorum.
LEYLA GEVREK (2011)
Yükleniyor ...
